Term: Interfejs maszyna-maszyna [M2M]
(ang. Machine-to-Machine)
Określenie opisujące rodzaj bezpośredniej komunikacji w systemach Internetu Rzeczy (ang. Internet of Things, IoT) – w tym przypadku między urządzeniami przy użyciu dowolnego kanału komunikacyjnego (przewodowego i bezprzewodowego).
Komunikacja na linii Maszyna-Maszyna (M2M) może obejmować oprzyrządowanie wykorzystywane w przemysłowych systemach Internetu Rzeczy (ang. Industrial IoT), umożliwiające czujnikowi lub miernikowi przekazywanie informacji, które rejestruje (takich jak np. temperatura, rodzaj i wolumen drgań, odległość, itp.) do innych inteligentnych urządzeń takich jak IoT huby/bramki lub oprogramowania, które mogą z nich korzystać (na przykład podczas dostosowania procesu przemysłowego w oparciu dane dotyczące temperatury, planowanie działań serwisowych urządzeń ze względu na stan zużycia, itp. Komunikacja między urządzeniami była pierwotnie realizowana poprzez zdalną sieć maszyn przekazującą informacje z powrotem do centralnego koncentratora w celu analizy, który następnie zostałby przekierowany do systemu, którym mógł być np. komputer osobisty. Nowsza koncepcja komunikacji między maszynami w systemach IoT zmieniła się w system sieci, który może przesyłać dane między różnymi urządzeniami inteligentnymi, w tym do urządzeń osobistych. Rozwój sieci IP na całym świecie sprawił, że komunikacja między maszynami jest szybsza i łatwiejsza przy jednoczesnym mniejszym zużyciu energii. Jednym z poważnych wyzwań w komunikacji Maszyna-Maszyna jest ich wzajemne uwierzytelnienie oraz szyfrowanie danych. Dziś większość urządzeń do uwierzytelnienia używa nazw oraz haseł, często łatwych do odgadnięcia (typu „admin”), które nie są uważane za mocne zabezpieczenia. Ponadto, w systemach IoT, ze względu na ograniczone możliwości obliczeniowe, ograniczona pamięć oraz ograniczenia w zasilaniu powodują, że większość komunikacji nie jest w żaden sposób szyfrowana.