Term: Technologie addytywne
Zwane także technologiami wytwarzania przyrostowego (ang. additive manufacturing technologies) są technologią alternatywną dla obróbki ubytkowej (CNC, toczenie, skrawanie, frezowanie).
Pod pojęciem wytwarzanie addytywnego kryje się zbiór metod, którym wspólnym mianownikiem jest warstwowy charakter procesu wytwarzania. Istnieje wiele powszechnie stosowanych technologii przyrostowych:
- FDM (Fused Deposition Modeling)
- SLA (Stereolitography)
- DLP (Direct Light Processing)
- SLS (Selective Laser Sintering)
- DMLS (Direct Metal Laser Sintering).
Najpowszechniejszą z technologii przyrostowych, ze względu na łatwość wdrożenia, popularność oraz cenę jest kształtowanie przyrostowe uplastycznionym tworzywem sztucznym, sprawdzając się bardzo dobrze w szybkiej produkcji pojedynczych elementów/części.
Stereolitografia uważana jest za pierwszą metodę wytwarzania przyrostowego, która zrewolucjonizowała produkcję. Podobnie jak DLP, bazuje na żywicach fotopolimerowych, jednak utwardzenie odbywa się nie za pomocą światła projektora, lecz lasera. Z kolei SLS i DMLS to technologie przyrostowego spiekania proszków odpowiednio na bazie tworzyw sztucznych lub proszków metalowych pozwalające na szybkie i wydajne wytwarzanie wyrobów.