Wdrożenie standaryzacji jako przygotowania do transformacji cyfrowej powinno się rozpocząć od rewizji planu. Zapewne upłynęło nieco czasu od momentu rozpoczęcia planowania transformacji do chwili rozpoczęcia wdrożenia. Dlatego ważne jest, by potwierdzić aktualność powodu i celu transformacji. Możliwe, że zmieniły się priorytety cyfryzacji albo któryś z dotychczas niebranych pod uwagę stał się bardziej istotny.
Zmiana priorytetów może znacząco wpłynąć na plan transformacji. Dlatego też należy go zrewidować i ewentualnie skorygować. Mapa drogowa zapewnia dokładne wytyczne co do kierunku transformacji, na który mogą wpłynąć wszelkie zmiany założeń i planu Jeśli nie ma zmian lub zostały one skorygowane, można rozpocząć wdrożenie.
Podczas wdrożenia (przygotowania standardów) istotne jest włączenie w pracę wykonawców czynności. Jeśli przygotowujemy standardy dla stanowisk produkcyjnych, nie możemy pominąć operatorów tych stanowisk. Najlepszą praktyką jest stworzenie wzorca i przygotowanie standardu samodzielnie przez operatorów lub z pomocą działu technologii czy też inżynierii procesowej. Następnie przygotowane propozycje standardów konsultuje się z operatorami (pracownikami standaryzowanych stanowisk), aby poznać ich punkt widzenia. Jest to kluczowy element strategii przygotowania standardów, ponieważ w ten sposób uzyskujemy akceptację operatorów, którzy mogą przejawiać afekt ojcowski – pozytywny stosunek do pomysłów, których są autorami (lub – w tym przypadku – współautorami).
Przygotowanie i omówienie standardów oraz uzyskanie konsensusu pozwala stworzyć ujednolicone dokumenty. Najlepszy standard to taki, który nie zostawia miejsca na interpretację. Dobrym przykładem są tu przepisy ruchu drogowego. Zakaz zatrzymywania się, linia ciągła czy znak ograniczenia prędkości jednoznacznie precyzują sposób zachowania się na obszarze ich obowiązywania. Jednocześnie wizualizacja tych przepisów w postaci znaków pionowych i poziomych pozwala jednoznacznie i łatwo ocenić rozbieżność.
W tym momencie zaczyna się najistotniejsze zadanie standardów. Jeśli przykładowo umieścimy na hali znak nakazujący stosowanie okularów i ochronników słuchu, to w momencie, w którym zidentyfikujemy rozbieżność, musimy podjąć działania. Pozostawienie rozbieżności w stosunku do standardu uchyli furtkę dla braku dyscypliny, co spowoduje zmniejszenie powagi i osłabienie oddziaływania standaryzacji.
Możliwe są 3 przyczyny niefunkcjonowania standaryzacji:
- Brak standardu – należy go wówczas utworzyć; taka sytuacja ma często miejsce, gdy nie uregulowano zachowań standardem i dochodzi do nieporozumień, np. nie określono pól odkładczych i odstawianie materiału w przypadkowe miejsca powoduje zatory na niewydzielonych drogach transportowych.
- Niewłaściwy standard – należy go wówczas poprawić; taka sytuacja może wystąpić, gdy zmieniają się warunki, na przykład wzrasta poziom hałasu i pojawia się potrzeba stosowania ochronników słuchu; innym powodem takiej sytuacji może być niewłaściwe zrozumienie lub przygotowanie standardu.
- Niestosowany standard – należy ustalić przyczynę; czasem standard jest opracowany w sposób pozostawiający pole do interpretacji, może też się zdarzyć, że konsensus osiągnięty podczas wprowadzania standardu nie był pełny – niektórzy operatorzy nie zgadzają się z nim i wykonują pracę inaczej. W niektórych przypadkach daje to możliwość obserwacji kilku sposobów pracy i pozwala zrewidować standard przed zautomatyzowaniem procesu. Niestosowanie standardu jest najtrudniejsze do zmiany, ponieważ wymaga głębokiego przeanalizowania przyczyny i wpłynięcia na nią, by poprawić stan obecny i osiągnąć pożądany.