Według ustaleń psychologii rozwojowej osoba dorosła, pomimo postępującego procesu starzenia się, przez całe życie dysponuje znacznym potencjałem rozwoju, a co za tym idzie możliwościami uczenia się. Wynika to z faktu, że za procesy uczenia się dorosłych odpowiada – według modelu Raymonda Cattella – inteligencja skrystalizowana, która obejmuje m.in. rozumienie werbalne, ocenę doświadczenia, wiedzę przestrzenną i wiedzę mechaniczną. Ten aspekt inteligencji zależy w dużym stopniu od uczenia się i wynika z doświadczeń danej osoby w jej środowisku społeczno-kulturowym.
Dlatego opracowując program szkolenia należy pamiętać, że dorośli uczą się najefektywniej, kiedy mogą wykorzystywać dotychczasowe umiejętności, nawyki i postawy, mają możliwość odwoływania się do własnego doświadczenia w rozwiązywaniu pojawiających się problemów bądź osiąganiu celów, rozumieją znaczenie i wartość tego, czego się uczą, jak również mają wpływ na przebieg szkolenia lub warsztatu, w którym uczestniczą. Ponadto muszą działać dobrowolnie, być aktywnie zaangażowani w proces uczenia się, a podczas szkolenia muszą mieć możliwość wyrażać siebie, nie obawiając się oceny. Całość powinna przede wszystkim powodować, że przyjmą oni cele szkoleniowe jako własne cele rozwojowe.