Term: Sieci transmisji o niskim poborze prądu [LPWA]
(ang. Low Power Wide Area)
Takie jak LTE-M i NB-IoT, przesyłają dane z niższa prędkością niż inne technologie komórkowe. Jednak technologie LPWA również kosztują mniej, zużywają mniej energii, mają lepszy zasięg bezprzewodowy wewnątrz budynków, pod ziemią i na obszarach wiejskich, a także mogą przesyłać dane do większej liczby urządzeń na skondensowanym obszarze niż te inne technologie komórkowe.
Technologie takie jak LTE-M (LTE Cat M, LTE Cat M1) oraz NB IoT są podstandardem sieci LTE specjalnie zmodyfikowanym dla obniżenia zużycia energii modułów (będących elementem urządzenia IoT) łączących się do tej sieci. Kosztem obniżonego zużycia prądu jest mniejsza przepustowość sieci (poniżej 1 Mbps) co w większości zastosowań IoT nie jest problemem (poza analizą video). W Przypadku NB IoT zrezygnowano również z hand-over czyli zdolności modułu komunikacyjnego do przełączania się pomiędzy stacjami BTS – np. nie ma możliwości wysyłania danych z szybko poruszającego się pojazdu.
Sieci te są sieciami typu licencjonowanego, czyli działają w paśmie, które jest przypisane do konkretnego operatora, w odróżnieniu od technologii nielicencjonowanych takich jak LoRa, które działają w paśmie pozostawionym do dyspozycji użytkowników prywatnych, firm i instytucji, paśmie które, nie jest regulowane (poza mocą sygnału) przez administrację (w Polsce Urząd Komunikacji Elektronicznej).
W Polsce sieci LPWA świadczone są np. przez T-Mobile – NB IoT czy Orange LTE CatM.