Term: Interakcja rozszerzonej/mieszanej rzeczywistości z otoczeniem [NOSTAR]

(ang. Non-Specific and Triggered Augmented Reality)

 

Sposób współistnienia oraz wzajemnego oddziaływania rozszerzonej/mieszanej rzeczywistości i realnego otoczenia. W zależności od zastosowanej technologii oraz od możliwości Urządzeń Peryferyjnych, interakcja ta może występować w czterech postaciach.

• Brak wzajemnej interakcji oraz powiązania obiektów wirtualnych z otoczeniem (najprostszy przypadek rozszerzonej rzeczywistości AR, bez funkcjonalności MAR). W tym przypadku całość działania systemu MAR jest zarządzana wyłącznie przez użytkownika Urządzenie Peryferyjnego. Przykładem jest wydanie przez użytkownika polecenia, w wyniku którego, bez względu na inne parametry, w polu widzenia urządzenia peryferyjnego AR wygenerowana zostanie wirtualna dokumentacja itp.
•  Wizualizacja wywoływana obecnością fizycznych markerów w polu widzenia (Marker-based MAR). W tym przypadku działanie technologii MAR jest uaktywnione poprzez odnotowanie obecności markera w polu widzenia Urządzenia Peryferyjnego MAR. Przykładem jest wygenerowanie wirtualnej dokumentacji, hologramu itp., po spojrzeniu na kod QR znajdujący się w określonym miejscu, bez potrzeby wydawania dodatkowych poleceń.
•  Interakcja oparta na lokalizacji urządzenia peryferyjnego (Location-based MAR). W tym przypadku działanie technologii MAR jest uaktywnione poprzez znalezienie się urządzenia peryferyjnego MAR w określonym miejscu (wymagana jest ciągła zautomatyzowana kontrola lokalizacji - np. skanowanie pomieszczenia lub triangulacja elektronicznych punktów odniesienia). Przykładem jest wygenerowanie w polu widzenia wirtualnej dokumentacji, hologramu itp po podejściu do danego fizycznego obiektu, bez potrzeby wykonywania innych czynności.
•  Interakcja kompleksowa [Complex MAR]. Najbardziej zaawansowane rozwiązanie, integrujące trzy poprzednie typy, a równocześnie wpięte w IoT i mogące wykorzystywać Sztuczną Inteligencję. Przykładem jest wygenerowanie w polu widzenia informacji lub dynamicznie zmiennych obiektów wirtualnych, jakie zdaniem systemu mogą być w danym momencie najbardziej przydatne użytkownikowi (co wynika z analizy jego lokalizacji, informacji o zleconych mu zadaniach, sytuacji otoczenie, założonej hierarchii potrzeb itp.), przy pozostawieniu użytkownikowi roli nadrzędnej co do tego, jakie informacje, w jakiej formie i postaci życzy sobie uzyskać.