Wprowadzenie do transformacji w zakresie nowoczesnych technologii
Rozwój przedsiębiorstw w warunkach postępującej globalizacji rynkowej zależy od ich zdolności do zastosowania rozwiązań innowacyjnych. Zakres prowadzonych przedsięwzięć inwestycyjnych obejmuje zastosowanie nowoczesnych urządzeń i technologii produkcyjnych, wdrożenie nowych sposobów zarządzania oraz pozyskiwania danych i informacji, a także ich przekształcenie w zasoby wiedzy użytecznej.
Pośród przedsiębiorstw funkcjonujących zarówno na rynku polskim, jak również na rynkach światowych można zaobserwować postępującą tendencję w zakresie stosowania wszelkiego rodzaju rozwiązań umożliwiających zwiększenie wydajności realizowanych procesów oraz wypracowanych przychodów, a tym samym obniżenie kosztów produkcji.
W perspektywie dalszego rozwoju decydenci przedsiębiorstw są skłonni do przeznaczenia blisko 7% rocznych zysków na finansowanie działalności innowacyjnej. Oznacza to, że podmioty gospodarcze mają świadomość konieczności przystosowania się w taki sposób, aby czerpać korzyści wynikające z zaspokojenia oczekiwań i preferencji konsumentów.
Dobrze już znany wykres kołowy prezentujący elementy czwartej rewolucji przemysłowej wskazuje jedną technologię jako wiodącą i kompatybilną z pozostałymi elementami, takimi jak IoT, BigData etc. – jest to wytwarzanie przyrostowe (additive manufacturing – AM), zwane potocznie drukiem 3D. Nie można jednak lekceważyć technologii opisywanych często jako „klasyczne”. Stanowią one gros technologii produkcyjnych stosowanych we współczesnych warunkach produkcji.
Przemysł 4.0 opiera się na paradygmacie masowej, personalizowanej produkcji, w wyniku czego konieczne jest opracowanie nietradycyjnych metod otrzymywania wyrobów zgodnych z indywidualnymi wymaganiami klienta. W związku z tym AM może stać się kluczową technologią wytwarzania niestandardowych produktów ze względu na możliwość tworzenia złożonych obiektów o zaawansowanych atrybutach (takich jak nowe materiały, kształty). Dzięki wyższej jakości produktu wytwarzanie przyrostowe jest obecnie stosowane w różnych gałęziach przemysłu, takich jak lotnictwo, biomedycyna i produkcja [3]. Stanowiąc szybko rozwijającą się technologię tworzenia dokładnych i skomplikowanych obiektów, może zaoferować sposób na zastąpienie konwencjonalnych technologii produkcyjnych w niedalekiej przyszłości.
Należy również mieć świadomość, że w przypadku wytwarzania przyrostowego z metali i ich stopów przetwarzanie końcowe (post-processing) polegające na obróbce ubytkowej jest niezbędne we wszystkich branżach z wyłączeniem wzornictwa i medycyny. Można więc stwierdzić, że metody wytwarzania przyrostowego w połączeniu z metodami wytwarzania konwencjonalnego tworzą perspektywy na wytwarzanie w warunkach produkcyjnych tak elementów spersonalizowanych (np. implantów, pomocy ortopedycznych itp.), jak i serii produkcyjnych. Procesy wytwarzania przyrostowego stają się składowymi typowych procesów technologicznych wytwarzania i zaczynają być obsługiwane przez systemy komputerowego wspomagania wytwarzania (CAM) jako typowe procesy technologiczne łączone z procesami wytwarzania metodami obróbki ubytkowej. Zaczynają też być elementami systemów PPC (ang. production planning and control – planowanie i sterowanie produkcją) i ERP (ang. enterprise resource planning – planowanie zasobów przedsiębiorstwa). Z czasem łączenie obróbki przyrostowej i ubytkowej przestanie być obróbką hybrydową, a stanie się klasyczną w już trwającej czwartej rewolucji przemysłowej.
Powyższe obserwacje wskazują na konieczność rozwoju klasycznych (często ubytkowych) metod wytwarzania i wdrażanie ich w procesie implementacji cech nowego przemysłu, szczególnie w MŚP, które są podstawą nowoczesnej gospodarki. Metody te, potraktowane jako hybrydowe, pozwalają na znaczne zwiększenie wydajności i produktywności.